“Beeldenstorm”

Het zat er natuurlijk aan te komen. Het marmeren beeld van Vladimir Poetin dat aan de oever van het kunstmatige meer van Vagli di Sotto staat te pronken is sinds de inval in Oekraine gesprek van de dag. Enkele jaren geleden geschonken door de plaatselijke marmer ondernemers staat hij, samen met wat sommigen vinden, prominente figuren, vanaf zijn sokkel over het prachtige meer te turen. Alsof hij schoonheid wel weet te waarderen. De ondernemers namen het niet zo nauw met zijn streken die toen al duidelijk waren en we nu, anno 2022 de gevolgen van dichtbij meemaken. 

Vorig jaar juni heb ik het met eigen ogen kunnen zien. Rondom het meer wandelend werd mijn aandacht direct getrokken. In de verte tekenen zich grote witte figuren af. WoW, was mijn eerste reactie. Dat WoW werd een OH! Wat een teleurstelling. Werd ik een week daarvoor nog aangenaam verrast in Campocatino door de in marmer vereeuwigde held David Bowie, zo bedrogen kwam ik uit aan de oevers van Vagli. Vladimir Poetin in gezelschap van Trump die volgens degene die deze beelden rechtvaardigen absoluut niet op het “ereveld” staan. “Nee, we hebben een veld van eer en een veld van schande”, zo wordt het uitgelegd. En? Het zijn gewoon beelden. Het hoort nou eenmaal bij de geschiedenis. “Geschiedenis”, vraag ik mij af. Ach ja, vooruit, laat dit soort lieden nu al maar vast geschiedenis schrijven, dat belooft nog wat voor de toekomst. Wat betreft die afzonderlijke velden waar men het over heeft, Ik zie geen enkel verschil. Want in hetzelfde rijtje als onze Oosterse vriend staat nog een Rus, en die heeft een heel andere status. 

Want daar is die marmer manie allemaal mee begonnen. Het is de toen 25 jarige Alexander Prokhorenko, de Russische held zoals hij genoemd werd, die zichzelf in de strijd in Palmyra tegen Isis opofferde voor de vrijheid. De naam zegt mij zoeven niets, maar hier in de Garfagnana hebben ze alles uit de kast gehaald om deze strijder te vereren door hem in een mooi stukje marmer vorm te geven. Het feest kon natuurlijk alleen doorgaan onder de strenge eisen van de Russische genodigden. Vladimir Poetin komt naast deze held te staan. Want Poetin tegen de haren instrijken was en is nog steeds geen optie. Daar kwamen ze het moederland niet meer mee in. Zo gezegd zo gedaan. Marmer genoeg. Helden onder elkaar, daar moest het waarschijnlijk op lijken. 

En nu waait er een heel ander windje aan de oevers van het meer. Wat als toeristische attractie moest dienen is ineens niet winstgevend meer. Met het schaamrood op de kaken klaagt de secretaris van de lokale democratische partij steen en been. Wat moeten de toeristen hier wel niet van vinden. Nou, vul maar in, die zijn volgens mij tot nu toe met de “beelden” schrik vrijgekomen. Hoe de nieuwe lichting er dit aankomend seizoen tegenaan kijkt laat zich raden. 

Maar daar wil de secretaris niet eens aan denken. Want de eer van zijn land en dat van alle burgers van Vagli staat op het spel. Om er toch vooral maar goed van af te komen benadrukt hij nog maar eens dat het vooral niet zijn idee is geweest toentertijd. Weggegooid geld, ik heb het direct gezegd en nu zitten we er maar mee. Over de onbetrouwbare praktijken van de diverse uitgestalde stukken marmer laat hij zich niet uit. De Vaglini willen niets te maken hebben met bepaalde mensen, noch met hun voorstellingen die ons territorium bezoedelen, zo eindigt hij zijn pleidooi.

En we zijn er nog niet wat betreft de eregalerij. Wat te denken van de schurk Francesco Schettino, je weet wel, de “brokken” kapitein van de Costa Concordia. Na zijn akkefietje in de wateren voor de kust van Toscane waar maar liefst 32 opvarenden zijn omgekomen, wist hij niet hoe snel hij zijn “zee” benen moest nemen om het vege lijf te redden. Nu pronkt hij ook op het veld van eer en je raadt het nooit, gebroederlijk naast De Falco, zijn tegenspeler in dit schouwspel die de voor alle Italianen legendarische woorden schreeuwde ” Vada a bordo, cazzo! ” (“Ga terug aan boord lul!”) Ik kan er geen touw aan vastknopen. Dat laat ik liever aan de Vaglini over. Zij zullen wel touw te kort komen tijdens de ontmanteling van dit illustere marmeren gezelschap.