Terwijl ik mij maar weer eens in één van de vele digitale kranten verdiep, lees ik in een artikel dat ze op Sicilië op het punt staan de “mascherine” niet alleen tijdens de nu geldende Corona verordening verplicht te stellen maar er zelfs over nadenken dit fenomeen onderdeel te laten worden van het grotere verhaal, namelijk de modewereld. Ik ga er van uit dat de rest van dit land niet lang meer op zich laat wachten. Over innovatie gesproken.
Op het moment van de uitbraak in Italië verbleef ik in Nederland en waren we in de veronderstelling dat het allemaal wel los zou lopen. China is ver weg. We maakten natuurlijk weer de nodige grappen over mondkapjes en daarbij te dragen vuurwerkbrillen. Een enkele stadsbewoner had zich er toch alvast maar een paar aangeschaft. Dat bleek het begin van de olievlek die zich al gauw begon uit te breiden en op het moment dat wij weer huiswaarts naar de Garfagnana gingen was er in de hele stad die wij achterlieten geen mondkapje meer te krijgen. Was de nuchtere Nederlander gezwicht. Dus niet. Al snel na het “leegroven” van de apothekers, bouwmarkten en noem maar op was daar ineens de stelling van de wetenschappers die duidelijk maakten (en nog steeds) dat die kapjes buiten het gebruik door de zorgverleners niets toevoegt aan de bestrijding van de verspreiding van het virus, waarbij kort daarna de zo fel begeerde kapjes in de keukenla belanden.
Ergens ben ik er van overtuigd dat de Italiaanse wetenschappers er net zo over denken en dat ook die stelling hier wordt gedeeld. Er is echter één verschil, waarbij zij dit juist niet zo gericht naar buiten willen brengen en dat komt omdat zij als Italiaan rekening houden met het fenomeen “psychologie”. Niet voor niets koppen de Italiaanse kranten “Solidariteit onder Italianen zwelt aan” en bieden psychologen gratis Skype sessies aan en dat brengt mij weer terug bij het mondkapje.
Het lijkt wel alsof ze na zo’n sessie alleen nog maar gesterkt worden in hun overtuiging, want zelfs met enig bravoure worden ze door iedereen gedragen en zijn ze al niet meer uit het straatbeeld weg te denken. Dus, verplichten? Wat mij betreft niet nodig.
Het verbindt, straalt solidariteit uit en geeft een signaal af waarmee ze willen zeggen, “Kijk, ik doe mee en hou afstand”. Dus dat die eventuele verplichting uit de koker van de wetenschapper komt? Ik betwijfel het. Ik verdenk er eerder de overheid van die er handig gebruik van maakt.
En het werkt. Het is ze gelukt om ook ons, nuchtere Nederlanders die onze oren naar de wetenschap laten hangen te verleiden het kapje te dragen staande in de lange rij voor de supermarkt. Beetje tegendraads, dat dan nog wel, door het met dezelfde bravoure los om onze nek te laten hangen en niet voor onze mond. Maar toch. Ondanks het nog ontbreken van een definitieve verplichting wordt iedereen die er geen draagt met enig achterdocht bekeken.
De Italiaan houdt nu eenmaal van uiterlijk vertoon, daar kan geen Corona iets aan veranderen, maar er is ook een grote mate van saamhorigheid in bange tijden. Elkaar complimenteren en een hart onder de riem steken, daar kan menigeen dan weer wat van leren. De spandoeken met een regenboog waarop de tekst “Andra tutto bene” (alles komt goed) en het gezamenlijk applaus voor de zorgverleners is niet zomaar hier ontstaan. Niets is meer Italiaans dan de aria zingen op het balkon voor de hele buurt. Kippenvel!
Als de verplichting er komt, krijg je hier ongetwijfeld Zuid-Oost Aziatische toestanden. Kapjes in allerlei kleuren en uitvoeringen. Zoals jullie in mijn blog van gisteren hebben kunnen lezen zijn er nu al oranje kapjes met een label van Lamborghini. De Italiaan geeft er weer zijn geheel eigen draai aan. Het zal mij dan ook niet verbazen dat wanneer Valentino of andere modeontwerpers hun nieuwe collectie op de catwalk tonen er bij elke “robe” een bijpassend mondkapje met veel glitters en tierelantijnen wordt gepresenteerd.
Zo hoeven we ons in ieder geval geen zorgen te maken in de nieuwe wereld en zal het “fare bella figura” er alleen maar beter van worden.
