De bel gaat. De bel? Ik hol naar de voordeur en druk op de intercom. “Buona Sera”, hoor ik een mij onbekende vrouwenstem zeggen, siete Signori Bekman Mooten? “Si”, antwoord ik bevestigend. Wat zullen we nou krijgen. Ik loop naar beneden en open de deur. Op een meter afstand tegenover mij staan drie vrouwen en een man. Ze zijn in uniform. Ik moet even nadenken voordat ik in de gaten heb wie dit wel mogen zijn. Want uniformen, daar zijn ze stapelgek op in dit land. Af en toe lijkt het hier wel één grote verkleedpartij. Ik weet soms niet meer met wie ik te maken heb.
Terwijl ik nogmaals bevestig dat wij zijn wie we zijn wordt mij met veel ontzag een envelop overhandigd. Ik zie dat er met een rode stift het getal 4 op is geschreven. “Prego, mascherine, (mondkapjes) 2 voor u en 2 voor uw man, met de complimenten van Andrea Tagliasacchi”, zegt het vrouwelijk uniform. Met een Buona Pasqua en de nodige Auguri nemen ze afscheid. Is dit een grap? Mondkapjes, daar schreeuwt men toch vanuit de hele getroffen wereld om. En dan aan ons uitdelen zodat we het toch vooral niet in ons hoofd moeten halen ze niet te dragen tijdens ons bezoek aan de supermarkt.
Maar de zorgverleners, of ik heb iets gemist, klagen overal steen en been omdat ze veelal zonder deze beschermingsmiddelen moeten werken door het schrijnende tekort hier aan. Daar is Autofabriek Ferrari gelijk op ingesprongen. In een razend tempo, want snelheid staat hoog in het vaandel bij deze jongens, produceren ze in het Noorden mondmaskers in een trendy oranje kleur voorzien van het bekende Ferrari logo. Een vooruitziende blik want zo kan straks ook naast de zorgverlener de gewone Italiaan er in de zomermaanden gelikt bij lopen. Staat mooi bij het gebronsde voorhoofd. Ingewijden noemen het al “De zomer van de maskers”. Ja, de economie draait op volle toeren.Win-win zeg maar.
In de envelop zitten niet alleen 4 maskers, maar tevens een persoonlijke boodschap van Andrea , onze burgemeester. Eigenlijk, zo lees ik het is het meer symbolisch bedoeld. Een hart onder de riem. Als blijk van genegenheid en solidariteit. Hij geeft aan hoe moeilijk het is en hoe zwaar ook onze Garfagnana is getroffen. Samen zullen we hier doorheen moeten. Mooi. Want met 4 mondkapjes komen wij natuurlijk de komende 3 weken niet uit. Conte heeft ons allemaal al laten weten dat we in ieder geval tot 4 mei de Sjaak zijn. Het is de dag van alweer een lastige boodschap en dan doet onze burgervader maar mooi een pleister op die wond. Alsof ze het samen hebben afgesproken.
Toch, het is een gebaar van verbondenheid en ik kan het wel waarderen. Vrijwilligers die al ruim een week op pad zijn, gehuld in hun Paasbeste uniform om deze Paas(kapjes) boodschap bij de inwoners van ons stadje te brengen.
Andrea , grazie mile, we houden vol als is het soms zwaar. Maar deze zomer nog zal onze Garfagnana oranje kleuren onder onze bruin verbrande kopjes.
Buona Pasqua!
