Wakker maken of toch laten slapen?
Wij zijn van nature mensen die alles goed voor elkaar willen hebben. En dat niet alleen, we willen ons koste wat koste aan de regels houden. Totdat we er achter komen dat je dan vaak zo veel bureaucratie te wachten staat dat het echt niet leuk meer is.
Een week voordat de inboedel vanuit Nederland naar ons tijdelijk adres in Castelnuovo zal worden gebracht melden wij ons bij het kantoor van de Polizia Municipale. Omdat de situatie rondom ons appartement nogal problematisch is met betrekking tot grote verkeersdrukte rond het tijdstip dat wij door de verhuizer zijn ingepland (8.00 ’s morgens) lijkt het ons niet meer dan logisch dit te melden aan de politie en de nodige permissie te krijgen.
Onze geometra Matteo gaat met ons mee om wat meer gewicht in de schaal te leggen. Waarom is ons eerst niet duidelijk. Hier is iedereen namelijk een vriend van een vriend. Maar dat werkt niet altijd. De verantwoordelijke politieambtenaar laat ons al direct weten dat onder geen beding de verhuiswagen langs de weg kan staan. En zeker niet op het tijdstip dat wij doorgeven. Veel te druk en veel te gevaarlijk. Dat begrijpen we toch wel?. We hebben te maken met een alleen met zijn hoofd schuddende ambtenaar die geen enkele moeite doet ons hoe dan ook te helpen. Er is straks wel een auto onderweg die al geladen is en zo’n verhuizing kost al gauw € 5.000,00.
Daarbij laat de ambtenaar ons uiteindelijk ook nog weten dat het eigenlijk geen aangelegenheid is van de Polizia Municipale maar dat wij de permissie moeten aanvragen in Lucca. Waar de auto zal gaan lossen is namelijk een riiksweg. Goed, we verwachten dat hij nu actie gaat ondernemen en de autoriteiten in Lucca gaat benaderen. Niets is echter minder waar. En nu, vragen we. De ambtenaar haalt de schouders nog eens op en dat is het dan.We kijken Matteo aan en hopen dat hij de ambtenaar nog kan overhalen om alsnog in actie te komen. Maar helaas.
De aanvraag zal volgens protocol door middel van een zgn. legale email ingediend moeten worden. Dat is eigenlijk het zelfde als een aangetekend stuk per post maar dan digitaal. Helaas mag dat niet door particulieren zoals wij gedaan worden maar door bevoegden zoals een ambtenaar of in ons geval de geometra, Matteo dus. Matteo beloofd ons direct naar zijn kantoor te rijden en de diverse documenten nog dezelfde ochtend voor elkaar te maken en in te dienen. Hij gokt er op dat volgende week dinsdag de permissie per fax binnenkomt.
We verlaten het politiebureau en drinken nog snel een café in de tegenoverliggende bar. Dan verdwijnt Matteo naar kantoor om de zaken te regelen. Weer wordt er een aanslag op ons vertrouwen gedaan. Hoe komt dat toch? Matteo heeft gezegd dat het in orde komt en dat de permissie op tijd in ons bezit is. Afwachten dan maar.
Wat betreft die slapende honden. Er wordt gelost en geladen bij het leven hier. De meeste ondernemers en particulieren hanteren daarbij hun eigen protocol lijkt het wel. Ze trekken een geel hesje aan en loodsen de passerende auto’s er feilloos langs. Zo hebben we de indruk dat het allemaal wel meevalt. En natuurlijk begrijpen wij ook wel dat een grote verhuiswagen wel enige aandacht verdiend maar hier is het toch vaak, wat niet weet dat niet deert. Hier wordt veel gedoogd, dus waarom slapende honden wakker maken. Maar toch geldt hier ook; Wet is wet.
Woensdagmorgen 8 januari 2020 om precies 1 minuut voor negen schrikt de hond wakker. Onze permissie is binnen. Vanaf 9.00 tot 14.00 uur hebben wij toestemming om gebruik van de weg te maken en onze huisraad te lossen.
Op tijd, toch?