met dank aan Piet Buisman
Verkiezingen. Aanstaande zondag is het weer zover. Van Draghi had men al gauw genoeg. Zijn plannen waren niet ambitieus genoeg en wordt het wederom stuivertje wisselen.
Sinds twee weken is ons dorp verrijkt met twee schuttingen. Nee, geen gewone, maar schuttingen waarvan het de bedoeling is dat daar de te kiezen kandidaten van de vele partijen die dit land rijk is op worden aangegeven. De schuttingen staan er wat onwennig bij. Nadat er twee kandidaten werden getoond en de regen ze er snel weer heeft afgeweekt blijft het stil wat betreft activiteiten. Er is plaats voor 64 affiches. Ik zal er niet raar van opkijken dat de partijen elk toch zo’n 6 plaatsen voor zichzelf gaan opeisen op deze houten wand. Dat gaat nog wat worden, want wie van de Garfagnini is te verleiden om deze taak op zich te nemen. Maar het is met nog twee dagen te gaan angstvallig stil. Het lijkt een zinloos verhaal of misschien toch een stil protest. De garfagnini schijnen maling te hebben aan al dit vertoon. We hebben ons pensioentje, ons groentetuintje, genoeg hout om de winters door te komen en we zijn bovenal solidair met elkaar. Van alleen kijken naar die enorme schutting worden we al moe. En mochten er alsnog 64 kandidaten op deze schutting worden gepresenteerd dan wordt niemand daar warm of koud van. Daarbij komt dat de race volgens de media toch al lang is gelopen. Giorgia Meloni, de onbetwiste ster van de campagne en aanvoerder van de extreem-nationalistische Fratelli d’Italia wordt de nieuwe premier, basta! Die race werd bij de verkiezingen van 2018 ingezet met slechts 4,3% waarbij het aanstaande zondag zo maar eens op kan lopen naar een 25 tot 27%.
Over premiers gesproken; een bevriende “Nederlander in Italië” heeft onlangs inzage gegeven in het wisselen van de parlementaire macht hier in dit land. Geschrokken ben ik er niet van, maar toch. Gekscherend heb ik hem gevraagd of hij een nieuwe hobby heeft, want het is bijna een studie op zich. Het overlijden van de “Queen” bracht hem op een idee. Hoe veel Italiaanse parlementen zij dan wel niet in haar lange regeerperiode heeft zien voorbijgaan. Heb je even. Maar ik zou Piet te kort doen om het hier bij te laten. Zijn huiswerk verdient zeker de aandacht voor de geïnteresseerden, waar ik er één van ben.
44 Italiaanse premiers! Ongelooflijk! 44 premiers!!!
1 Alcide de Gasperi 28-06-1946 – 17-08-1953
2 Giuseppe Pella 17-08-1953 – 18-01-1954
3 Amintore Fanfani 18-01-1954 – 10-02-1954
4 Mario Scelba 10-02-1954 – 6-07-1955
5 Antonio Segni 6-07-1955 – 19-05-1957
6 Adone Zoli 19-05-1957 – 1-7-1958
7 Amintore Fanfani 1-7-1958 – 15-2-1959
8 Antonio Segni 15-2-1959 – 25-3-1960
9 Fernando Tambroni 25-3-1960 – 26-7-1960
10 Amintore Fanfani 26-7-1960 – 21-6-1963
11 Giovanni Leone 21-6-1963 – 4-12-1963
12 Aldo Moro 4-12-1963 – 24-6-1968
13 Giovanni Leone 24-6-1968 – 12-12-1968
14 Mariano Rumor 12-12-1968 – 6-8–1970
15 Emilio Colombo 6-8–1970 – 17-2-1972
16 Giulio Andreotti 17-2-1972 – 7-7-1973
17 Mariano Rumor 7-7-1973 – 23-11-1974
18 Aldo Moro 23-11-1974 – 29-7-1976
19 Giulio Andreotti 29-7-1976 – 4-8-1979
20 Francesco Cossiga 4-8-1979 – 18-10-1980
21 Arnaldo Forlani 18-10-1980 – 28-6-1981
22 Giovanni Spadolini 28-6-1981 – 1-12-1982
23 Amintore Fanfani 1-12-1982 – 4-8-1983
24 Bettino Craxi 4-8-1983 – 17-4-1987
25 Amintore Fanfani 17-4-1987 – 28-7-1987
26 Giovanni Goria 28-7-1987 – 13-4-1988
27 Ciriaco De Mita 13-4-1988 – 22-7-1989
28 Giulio Andreotti 22-7-1989 – 28-6-1992
29 Giuliano Amato 28-6-1992 – 28-4-1993
30 Carlo Azeglio Ciampi 28-4-1993 – 10-5-1994
31 Silvio Berlusconi 10-5-1994 – 17-1-1995
32 Lamberto Dini 17-1-1995 – 17-5-1996
33 Romano Prodi 17-5-1996 – 21-10-1998
34 Massimo D’Alema 21-10-1998 – 25-4-2000
35 Giuliano Amato 25-4-2000 – 11-6-2001
36 Silvio Berlusconi 11-6-2001 – 17-5-2006
37 Romano Prodi 17-5-2006 – 8-5-2008
38 Silvio Berlusconi 8-5-2008 – 16-11-2011
39 Mario Monti 16-11-2011 – 28-4-2013
40 Enrico Letta 28-4-2013 – 22-2-2014
41 Matteo Renzi 22-2-2014 – 12-12-2016
42 Paolo Gentiloni 12-12-2016 – 1-6-2018
43 Giuseppe Conte 1-6-2018 – 13-2-2021
44 Mario Draghi 13-2-2021 – heden
Het is zaterdagmorgen, 25 september 2022. Nog één nachtje slapen en het is zover. Stemmen! De schutting aan de overkant kijkt mij aan alsof hij wil zeggen, “ Wat een verspilde moeite om hier al die tijd te staan, de Garfagnini hebben mij niet nodig, die hebben zo hun eigen regels”.
